MAJSTOR GLUME I TANGA: Ovo je priča o najpoznatijem epizodisti domaće kinematografije

Malo je značajnih filmova jugoslovenske kinematografije u kojima se nije pojavio Predrag-Preža Milinković. Bio je agent Specijalne policije Gojko u Otpisanima, Tipomitije u Dimitriju Tucoviću, pijanac u Specijalnom vaspitanju, Picek u Vrućem vetru, policajac u Grlom u jagode, Balu na vodi i Sezoni mira u Parizu, violinista u Balkan ekspresu, Rapajić u Boljem životu. Trebalo bi nam tri sata samo da navedemo imena filmova u kojima je igrao.

Zahvaljujući upečatljivim crtama lica i aristokratskom držanju nalik britanskim lordovima, dobijao je brojne uloge. To što nije bio zvanično školovan glumac, nije mu smetalo da ostvari bogatu karijeru izgrađenu mahom na sporednim ulogama, ponekad jedva minijaturama. Koristeći svedenu gestikulaciju u ulogama s malo ili gotovo bez teksta, stilom glume podsećao je na zvezde francuskog crnog talasa Žana Luja Trentinjana ili Žana Gabena.

Iako mnogi izvori tvrde da je rođenjem Dorćolac, Preža je prve godine života proveo na Dušanovcu. Na Dorćol se preselio s majkom kad je imao pet godina i ostao mu veran do kraja života. U mladosti se bavio folklorom u Kulturno-umetničkom društvu “Braća Krsmanović”, gde je s nekolicinom prijatelja počeo da organizuje časove latino plesova. Bio je nenadmašni plesač flamenka i tanga, jedan od najboljih u Beogradu, tvrde ljudi koji su ga dobro poznavali. U svet glume je ušao namerno. Kao veliki filmofil, osim što je često odlazio u bioskope, posećivao je filmske ekipe koje su snimale po Beogradu i okolini. Prvu ulogu je dobio zahvaljujući poznavanju francuskog jezika. Bilo je to 1958. kad je odigrao ulogu, naravno epizodu, u francuskom filmu “Kralj na konju”. Prvu ulogu u domaćem filmu ostvario je iste godine u “Gospođi ministarki” Žorža Skrigina.

Preža je bio poliglota. Perfektno je govorio francuski, italijanski i engleski, a služio se španskim i nemačkim.

Iako je imao lice pokvarenjaka, važio je za veoma plemenitog i dobrog čoveka. Nikada se nije borio za mesto pod reflektorom uveren kako je njegova uloga da pruži svoj umetnički maksimum. Radio je ono što voli i to je smatrao najvažnijim. Kao skroman čovek izbegavao je da govori o svojim susretima i druženjima sa Silvanom Manjano, Đinom Lolobriđidom, Entonijem Kvinom i Orsonom Velsom pored kojih je glumio. Smatrao je da je to samohvalisanje strano njegovoj ličnosti i karakteru.

Preminuo je 4. aprila 1998. u 65. godini.

B.J.