FRULAŠI IZ JABUČJA: Sećate li se braće Bajić

Braća Tomislav (1935) i Andrija Bajić (1938) proslavili su Jabučje, selo u kojem su rođeni, kao i celu opštinu Lajkovac i Kolubarski okrug.

Još u ranom detinjstvu, dok su pomagali roditeljima u poljoprivrednim radovima, počeli su da sviraju frulu, a zatim i da pevaju. Ubrzo se pročulo po Šumadiji da postaoje dvojica dečaka koji imaju glasove slavuja i da pri tom znaju reči bez greške više stotina izvornih narodnih pesama. Priča se da 50-ih nije moglo da prođe veselje u Lajkovcu bez braće Bajić. Ime im je dao pronicljivi producent iz Zagreba uoči objavljivanja njihovog prvog singla 1966. za Jugoton. Rekorderi su po broju objavljenih singlova. U periodu od 1966. do 1980. izdali su ih 32. Kada su dobili posao u Beogradu, postali su članovi KUD “Đoka Pavlović” i kasnije “Gradimir Mihajlović” u kojima su pevali, igrali i svirali frule. Pisali su tekstove za mnoge pesme. Neke od njih su zapbranjivane zbog navodnog srbovanja i kritike “idealnog socijalističkog društva”.

Za više od pet decenija pevanja i sviranja nikada se nisu kompromitovali. Za njih nije vezana nijedna afera, a njihova interpretacija srpske izvorne muzike bila je toplo primljena u svim delovima bivše Jugoslavije, posebno u Hrvatskoj u kojoj su često nastupali do raspada zemlje. Iako su veoma vitalni, braća Bajić retko nastupaju javno. Ponekad gostuju u “Žikinoj šarenici”, dok ih na narodnim veseljima nema.

Njihova muzika je stekla etiketu evergrina, a pesme poput “Ide mile lajkovačkom prugom”, “Anđelina bela Grkina”, “Aoj Mile al si lep”, “Za ljubav vredi mreti”, “Tri livade”, “Pred Senkinom kućom”, “Ja sam Jovicu šarala varala” i “Ja sam cure jurio” postale sastavni deo našeg muzičkog nasleđa.