Rozenberg trio
Interesantan i uzbudljiv program devetog Guitar Art festivala uveličao je koncert čuvenog Rozenberg trija iz Holandije. Veliko interesovanje beogradske publike za ovaj sastav nametnulo je salu Sava centra kao najlogičniji izbor. Poštovaoci umetnosti muziciranja na gitari, kao i ljubitelji živopisnog "ciganskog džeza", imali su priliku za izuzetni užitak u vanserijskom muzičkom događaju.
Rozenberg trio beskompromisno i s ljubavlju čuva nasleđe legende evropskog džeza, genijalnog ciganskog gitariste Đanga Renarta. Stokelo, vođa ovog trija, spada u nekolicinu onih koji su "legitimno" nasledili Đangov "tron", jer tehnički i muzički dostiže najviše standarde koje je ovaj gitarista postavio još početkom tridesetih godina prošlog veka. Lakoća kojom Stokelo prosipa brilijantne pasaže i tehnička suverenost nad gitarom su zapanjujući. Kao jedini solista, on skoncentrisano, u bilo kom tempu, prosto "jede" gitaru. Ali, zadivljujuća tehnika ipak ne čini muziku. Pored nesumnjive virtuoznosti soliste, podjednako plene ritam gitarista Nuče i kontrabasista Noni Rozenberg, koji savršeno precizno, ritmički i dinamički opravdano grade životni ritmički puls "ciganskog džeza", demonstrirajući na najbolji način suštinu umetnosti pratnje.
Ono što Rozenberg trio izdvaja jeste istančana mikrodinamika i potpuno prirodna artikulacija, koja oživljava muzički tekst i daje mu dušu. Taj kvalitet nepogrešivo udara slušaoca u najtananije strune duše, izazivajući osećanje radosti kojem je teško odoleti. "Ciganski sving", prvi autentični odgovor evropskog kontinenta na američki džez, nosi u sebi radost života i duh slobode. Rozenberg trio ima moć da to osećanje spontano oživi i prenese na druge, što je publika u prepunom Sava centru osetila na svojoj koži. Tokom gotovo dva sata koncerta Rozenberg trio nijednog trenutka nije zamorio slušaoce, iako sužen izbor instrumenata i jednoličnost zvuka predstavljaju opasnost s kojom se suočavaju ovakve formacije. Repertoar, uglavnom oslonjen na Đangove kompozicije, smelo je proširen i autorskim numerama Stokela Rozenberga, ali i klasicima poput Djuka Elingtona, pa i Čika Korije.
I nakon dva bisa, publika u Sava centru želela je još, čime se mogu pohvaliti samo najveći majstori.