Ova crna komedija neobična je i po temi, kao i po filmskom izrazu, pošto se kompletna radnja dešava u jednom kadru i u „realnom vremenu“.
Usamljeni kompozitor izvršava samoubistvo pred web kamerom svog računara. Privučeni zvukom pucnja u stan dolaze njegove komšije, koje provode vreme u stanu, čekujući da stignu hitna pomoć i policija. Sve vreme ih snima web kamera, a da oni toga nisu svesni. Dok čekaju, prekraćuju vreme tako što piju, jedu i igraju šah. Evociraju uspomene na pokojnika, sažaljevaju ga, dižu u nebesa njegovu muziku iako sve vreme ne mogu da se sete njegovog imena. Događaji poprimaju drugi tok nakon što shvate da je kamera na računaru uključena i da ih sve vreme snima. Polako otkrivamo ličnost pokojnika, kao i jednu širu, satiričnu sliku našeg društva...
- Kao autora zanimale su me svi događaji u jednom stanu nakon nečijeg samoubistva. Pošto svaki rez u filmskom jeziku označava neki protok vremena, ja sam ovu priču snimio u jednom kadru u nameri da napravim jednu hiperrealističku sliku okruženja i vremena u kojem živim – objašnjava Momčilović.