"Ništa nije dogovoreno dok sve ne bude dogovoreno", navodi se u nacrtu platforme u koju je Tanjug imao uvid i čija je autentičnost potvrđena.
U tom strateškom dokumentu koji javnost u Srbiji dugo iščekuje, ključna poruka je da će Beograd tražiti autonomiju za sve srpske sredine u pokrajini, po uzoru na Kataloniju, a status za SPC po uzoru na Vatikan.
Vlada Srbije, kako se navodi, u cilju zaštite državnih interesa ne bi trebalo da postiže dalje parcijalne dogovore sa privremenim institucijama u Prištini u okviru tehničkog dijaloga zbog toga što oni "vode promeni stanja na terenu u korist PIS, slabljenju pregovaračke pozicije Srbije u političkom dijalogu na visokom nivou i potencijalnoj destabilizaciji bezbednosnih prilika".
U Platformi je predloženo stvaranje Autonomne zajednice srpskih opština na Kosovu, koju bi činile teritorijalna autonomija četiri opštine sa severa Kosova i druge opštine sa većinskim srpskom i manjinskim stanovništvom poput Gračanice, Štrpca, Gore… Te opštine bi činile poseban region u okviru Pokrajine.
Beograd traži demilitarizaciju Kosova: Pokrajina bi - kako se navodi - bila proglašena demilitarizovanom zonom, u kojoj bi jedina naoražana formacija bila policija, a njen deo policija autonomnih oblasti, po uzoru na rešenje u Kataloniji.
Garanti bezbednosti bi, kako piše, mogle da budu vojne snage EU, Vojska Srbije i oružane snage Albanije.
Beograd za Autonomnu zajednicu srpskih opština traži i pravo na dodatno finansiranje iz budžeta Srbije, kao i da autonomija bude garantovana najvišim zakonskim aktima pokrajine i da iza nje stoje zvaničnici međunarodne zajednice. Beograd predlaže i podelu Kosova i Metohije na nekoliko regiona, među kojima bi poseban region bila Autonomna zajednica srpskih opština.
Osim četiri opštine na severu Kosova, autonomija se zahteva za opštine Gračanica, Štrpce, Gora i druge u kojima žive Srbi, a za seoske enklave traži se status opština i specijalan status.
Ističe se da bi pri određivanju teritorija kojima bi trebalo omogućiti specijalni status, posebno izvan gradskih oblasti, polazna tačka, gde god je moguće, trebalo da bude etnička struktura koja je postojala pre etničkog čišćenja.
Ova autonomija bi, kako se navodi, trebalo da predviđa postojanje autentičnih nadležnosti u sledećim sferama: obrazovanje, zdravstvena zaštita na svim nivoima, sport, kultura, sredstva javnog informisanja, zaštita prirodne sredine, urbano planiranje, poljoprivreda, šumarstvo, rudarstvo, vodoprivreda, lov i ribolov, energetika, telekomunikacija, trgovina i ekonomska politika, sudstvo, unutrašnji poslovi, fiskalna politika i finansije.
Kada je u pitanju pravosuđe, to podrazumeva tužilaštva u prvom i sudove u prvom i drugom stepenu, dok bi sudovi na području Autonomne zajednice srpskih opština bili ustanovljeni zakonima na nivou pokrajine, ali bi sporazumom koji proistekne iz političkog procesa bilo utvrđeno da zakon mora da predvidi mehanizam putem koga građani preko svojih predstvnika utiču na izbor i sastav sudova.
Vlasti u Zajednici srpskih opština Kosova i Metohije trebalo bi da imaju, u skladu sa najvišim pravnim aktima AP Kosovo, garantovanu mogućnost za uspostavljanje direktne saradnje sa republičkim vlastima, kao i pravo na dodatno finansiranje iz sredstava predviđenih budžetom Srbije.
Autonomna zajednica srpskih opština bi trebalo i da nezavisno odlučuje o upotrebi simbola kao što su zastava i himna, dok bi vlasti pokrajine trebalo da precizno definišu upotrebu simbola pokrajine, kao i zajedničku upotrebu simbola pokrajine i teritorijalne autonomije. Atonomija bi trebalo da ima svoju skupštinu i izvršno veće, čiji bi zadatak bio sprovođenje zadataka iz okvira svojih nadležnosti, navodi se u tekstu.
Dokument predviđa i uspostavljanje specijalnog ugovornog odnosa između Srpske pravoslavne crkve i privremenih kosovskih institucija, kojim bi bile utvrđene međunarodne garancije za objekte SPC, crkvene posede i delovanje SPC u pokrajini. To, kako se navodi, podrazumeva da se uzme u obzir primer statusa Rimokatoličke crkve u Italiji, koja je rešena Lateranskim ugovorima. Tim međunarodnim ugovorima iz 1929. godine uređen je položaj te crkve u Italiji, koja je priznala suverenost Svete stolice.
Ukazuje se da detalji vezani za pregovaračku poziciju o tome moraju biti usaglašeni sa SPC.
Političko rešenje, koje bude usvojeno kao rezultat pregovora, predviđa da bi najviši pravni akt AP KiM trebalo da obezbedi trajne garancije za povratak raseljenih, a naglašava se i neophodnost uspostavljanja uslova za održiv povratak.
Kako se navodi, pregovori bi morali da rezultiraju stvaranjem mehanizma koji bi omogućio uključivanje predstavnika Srba i nealbanaca u sve institucije pokrajinske vlasti, kako bi se izbegla majorizacija.
Srpska strana predlaže i formiranje dvodomne skupštine pokrajine, u kojoj bi gornji dom predstavljao dom regiona i verskih zajednica, a donji - dom građana. U gornjem domu, predstavnici svih regiona i verskih zajednica bili bi ravnopravno zastupljeni, dok bi u donjem domu, srpsko i nealbansko stanovništvo bilo zastupljeno u skladu sa garantovanim kvotama i izbornim rezultatima.
Predsedavajući jednog od dva doma, kao i potpredsednik drugog, trebalo bi da bude predstavnik Srba ili nealbanaca.