Krajem maja 1873. proizvođač odeće Levi Štraus i krojač Džekob Dejvis počeli su da proizvode Levi's marku farmerica nakon što su im Sjedinjene Države odobrile patent kojim se bakrene nitne koriste za ojačavanje džepova na kombinezonima od teksasa. Pre toga, hronike pominju bavarskog trgovca Štrausa koji prodaje farmerke rudarima po Kaliforniji sredinom 19. veka.
Džins je doneo revoluciju širom sveta s decom cveća tako da je postao 'urbana uniforma', kaže profesorka istorije tekstila na Tekstilno-tehnološkom fakultetu u Zagrebu Nina Režek-Vilson.
Džins se pravi od pamuka. Neki smatraju da je najstariji poznati prethodnik teksasa debelo indijsko platno iz 16. veka iz Bombaja, a drugi da su traperice prvi put proizvedene u Đenovi sredinom 17. veka za pripadnike mornarice koja je zahtevala odela za sve vremenske prilike.
Naziv džins nastao je od francuskog izraza 'Le Bleu de Genes', što znači đenovska plava (boja).
U Americi su u početku služile kao radno odelo, a 60-ih godina 20. veka u sklopu hipi pokreta postaju simbolom životne filozofije. Mladi u Jugoslaviji nosili su farmerke koje su uglavnom nabavljali u Italiji, odnosno Trstu, za razliku od drugih socijalističkih zemalja.
Farmerke su bile obavezan odevni predmet 'dece cveća'. Nosile su se teksas pantalone na trapez – popularne zvoncare, ali i šarenezvonc pantalone kojima su se brisale statusne razlike, izražavala jednakost, pobuna, sloboda i individualnost.
Danas su farmerke popularne dirom sveta i ima ih u različitim stilovima i bojama. Teksas ima sve osobine dobre odeće: jednostavne krojeve, jačinu materijala, jevtin je i pristaje svima, objašnjava profesorica Režek-Vilson i dodaje da i starijoj ženi koja je dobro građena džins pristaje, daje joj osjećaj mladosti.
Nose ga u svim prilikama: po danu i uveče, na poslu, za vreme odmora. Čak je dobitnica Oskara za najbolju kostimografiju u filmu 'Ana Karenjina', Žaklin Duran, došla na dodelu nagrade u džinsu, dodala je profesorka.
Izvor: Tportal