Služenjem liturgije, litijom centralnim gradskim ulicama i svečanim prijemom u Skupštini grada se obeležava gradska slava Vaznesenja Gospodnjeg, u narodu poznatija kao Spasovdan.
Arhijerejsku liturgiju u crkvi Vaznesenja Gospodnjeg služili su, između ostalih episkopi hvostanski Atanasije i srednjoevropski Konstantin. Na čelu litije koja je krenula iz porte Vaznesenjske crkve u 11.30 časova je jerusalimski krst, ikona Vaznesenja Gospodnjeg i centralni barjak grada iz 1938. godine.
Molitvena povorka iz Ulice admirala Geprata prolazi ulicama Kneza Miloša i Kralja Milana do Terazijske česme. Na tom mestu litija zastane kako bi se pročitala molitva za zdravlje Beograđana. Tradicionalna svečana povorka, koju osim crkvenih velikodostojnika uveličava narod, studenti bogoslovije, pitomci Vojne akademije, konjica, horovi, predstavnici grada, produžava se ulicama Knez Mihailovom i Kralja Petra do Saborne crkve koja je označena za drugo stajanje na kojem se čita molitva za poštedu od stradanja i za mir i blagostanje.
Ulicama Kneza Sime Markovića, Pop Lukinom, Brankovom, Kraljice Natalije, Dobrinjskom litija se vraća do Vaznesenjske crkve u čijem se dvorištu ispred granitnog krsta služi pomen žiteljima prestonice stradalim u šestoaprilskom bombardovanju Beograda 1941. godine.
Ove godine ona se prvi put, od kada je despot Stefan Lazarević 1403. godine ustoličio Beograd kao prestonicu, a u čast obnove i napretka grada, uzeo Vaznesenje Gospodnje za slavu, zvanično proslavlja pošto je prošle godine propisana Statutom grada.
Vaznesenje spada u pokretne praznike - uvek pada u četvrtak, četrdeset dana posle Vaskrsa, a deset dana pre Duhova.
Po hrišćanskom učenju, posle Vaskrsenja, Hristos je boravio na zemlji sa učenicima četrdeset dana, javljajući im se, učeći ih i, naročito, učvršćujući im veru posle Golgote i raspeća. Sam čin Vaznesenja zbio se u Vitaniji, selu na istočnoj padini Maslinske gore, udaljenom dva kilometra od Jerusalima, na putu za Jerihon. Toga dana se završio Hristov boravak na zemlji, radi spasenja i iskupljenja ljudskog roda. Hristos se pred apostolima, blagosiljajući ih, vazneo na nebo i seo sa desne strane Boga Oca. Posle toga se apostolima vratila njihova vera, radost i hrabrost.
Koliki su značaj Srbi pridavali ovom prazniku, vidi se i po tome, što je najveći istorijsko-pravni dokument srpske sredenjevekovne države, čuveni Dušanov zakonik, obnarodovan na Spasovdan 1349. godine, a dopunjen takođe na Spasovdan, 1354. godine.
N.D.