Za razliku od većine poznate “divlje dece”, koja su takva postala jer su ih izgubljenu u divljini prihvatile i odgajile divlje životinje, Džini je u ovo žalosno stanje doveo sopstveni otac koji ju je godinama držao zatvorenu u garaži.
Bila je u mraku, lancima vezanu za stolicu sa rupom za nokšir ili za kolevku koju je odavno prerasla. Kada je u 13. godini oslobođena, još je nosila pelene.
Njena majka, slabovida starija žena , tvrdila je da je i sama bila žrtva muževljevog zlostavljanja i da nije mogla da mu se suprotstavi. Tokom suđenja je oslobođena svih optužbi, dok je otac ubrzo nakon što je devojčica nađena izvršio samoubistvo.
Neobičan "zečiji" hod male Džini
U vreme kada je oslobođena, Džini se kretala čudnim “zečijim” hodom. Nije puštala ni glasa, jer je kažnjavana kad god bi bila bučna, stalno je pljuvala, grlila samu sebe i samopovređivala se, i nije bila pristupačna ni za kakvu ljudsku komunikaciju.
Lekari, neuorolozi, psiholozi i lingvisti koji su Džini proučavali istovremeno su i brinuli o njoj, pošto je u njihove porodice bila smeštana kao u hraniteljske. Tu je, zahvaljući intenzivnom radu i pažnji ovih stručnjaka, lepo i brzo napredovala.
Naučila je da govori, mada gramatički nesavršeno i sa ograničenim fondom reči, da izražava osećanja, da obavlja svakodnevne aktivnosti i održava ličnu higijenu, pa čak i da piše. Započela je sa nekom vrstom najosnovnijeg obrazovanja.
Njena majka, slabovida žena koja je tvrdila da je i sama bila žrtva zlostavljanja
Lingvistika može, zahvaljujući pre svega proučavanju Džini, da zahvali na zaključku da su za razvoj jezičkih sposnosti kod dece ključna dva rana perioda - prva godina i vreme od četvrte do sedme godine. Deca koja iz bilo kog razloga ovaj period propuste nikada ne mogu potpuno da ovladaju jezikom.
Rad sa Džini je naučnicima omogućio i brojna druga saznanja, kao što su ona o razvoju mozga, emocija i sposobnosti komunikacije kod ekstremno zanemarivane dece. Činilo se da od rada sa njima i ona sama ima puno koristi i da je na najboljem putu da se gotovo potpuno oporavi.
Džini je lancima bila vezanu za stolicu sa rupom za nokšir ili za kolevku koju je odavno prerasla
U jesen 1974. godine, Nacionalni istitut za mentalno zdravlje SAD je, međutim, ukinuo sredstva za istraživanja i rad sa Džini. Ona odlazi da živi s majkom koja je u međuvremenu oslobođena svih optužbi, a nije prezala čak ni da ekipu koja je sa njenom ćerkom radila tuži zbog “preteranog testiranja”.
Majka je, međutim, ubrzo ustanovila da briga o Džini prevazilazi njene mogućnosti, te je ona posle toga promenila veći broj hraniteljskih porodica koje su je maltretirale i zlostavljale. U jednoj od njih su je surovo kažnjavali zbog povraćanja, pa je razvila strah od otvaranja usta i ponovo prestala da govori.
Izvor: Blic