Popović je završio elitnu mušku gimnaziju Kralj Aleksandar I u Beogradu, a na početku Drugog svetskog rata se priključio komunističkoj omladini. Tokom rata je bio partizanski ilegalac u Vojvodini.
Nakon rata je ušao u novinarstvo, kada je 1945. godine osnovao dopisništvo Tanjuga i kada je postao dopisnik "Borbe". Godine 1951. bio je dopisnik "Borbe" iz Londona, a 1953. se vraća u Novi Sad i postaje direktor Srpskog narodnog pozorišta. Krajem 1955. bio je jedan od ključnih inicijatora osnivanja Sterijinog pozorja, koje je utemeljeno 1956.
Za generalnog direktora Radio-televizije Beograd i predsednika Upravnog odbora Jugoslovenske radio-televizije postavljen je 1959, a naredne godine postao je i predsednik Saveza novinara Jugoslavije.
Potom je bio ambasador Jugoslavije u Švedskoj i nosilac visokih funkcija u Savezu komunista Jugoslavije.
Bio je jedan od inicijatora osnivanja Radio-televizije Novi Sad, Vojvođanske akademije nauka i umetnosti i formiranja redakcije Enciklopedije Vojvodine, u kojoj je bio i glavni urednik.
Autor je veoma obimnog "Letopisa o Vlaovićima", u tri toma, na više od 2.600 strana, u kojem kroz priču o sudbini tri značajne vojvođanske porodice, Popovića, Petrovića i Kaćanskih, oslikava ne samo političku sudbinu Vojvodine tokom 20. veka nego i vrlo otvoreno, a često i veoma oštro, iznosi svoje ocene o mnogim istorijskim ličnostima i vodećim političarima, od kralja Aleksandra Karađorđevića do Josipa Broza Tita.
Popović je vratio partijsku knjižicu i povukao se iz političkog i javnog života odmah nakon što je Milošević ukinuo autonomiju Vojvodine, 1988.
Dušan Popović će biti sahranjen u Novom Sadu, u utorak u 13 sati, piše Blic.