Anoreksija ne nastaje zbog gubitka apetita već je reč o borbi protiv gladi zbog stalno prisutnog i potpuno nerazumnog straha od debljanja koji ne popušta ni onda kad je mršavost dostigla takve razmere da je ugrožen život bolesnika/ce.
Iako je u središtu bolesti hrana, anoreksija je bolest uma.
Često započinje relativno prirodnom željom za gubitkom nekoliko kilograma. Međutim, budući da dijete samo privremeno ublažavaju psihološke probleme u pozadini, unos hrane se postupno svodi na najmanju moguću meru, čime gube od 15 do 60 posto normalne telesne težine sve dok se jelo ne ukinu.
Obolela osoba postaje opsednuta slikom svog tela i često doživljava sebe debelom iako je istina suprotna.
Osobe obolele od anoreksije obično dolaze iz porodica koje imaju visoke zahteve u vezi sa njihovim dostignućima i često traže savršenstvo, služeći se prisilom u mnogim vidovima života, posebno u školi. Poricanje često prati njihovu izrazitu upornost da ostanu mršavi.
Anoreksičari po pravilu neće hteti da priznaju da nešto nije u redu, pa na izraze zabrinutosti drugih reagiraju ljuto ili odbrambeno.
Izvor: b92