Ovaj ugledni list podseća da su za vreme ratova na prostoru bivše Jugoslavije tokom '90-ih godina, tribine najpopularnijuh klubova bile pravi regrutni centri za paravojne jedinice i pominje Arkanove "Tigrove" kao najpoznatiju jedinicu koja je uglavnom formirana od navijača Crvene zvezde.
Iako su nekadašnje vođe ovih navijača ili ubijeni ili na izdržavanju zatvroskih kazni za ratne zločine, mlađa generacija njihovih sledbenika i dalje je mahom bliska kriminalnim krugovima i u celom regionu važe za veoma ozloglašene grupe čiji uticaj premašuje navijačke tribine, već doseže i do viskih političkih krugova.
Kao primer za to, Gardijan navodi učestvovanje srpkih huligana u protestima i neredima u Beogradu tokom održavanja Parade ponosa, a naravno, ne zaboravlja i da pomene nedavne incidente na rasnoj osnovi tokom utakmice mladih reprezentacija Srbije i Engleske.
U svom istraživanju, Gardijan je došao do zaključka da su grupe navijača u Srbiji u tesnim vezama sa političarima, tj da velike srpske političke stranke imaju dosta problematičnu istoriju povezanosti sa navijačima koje su, za razne potrebe, mobilisali na različite načine, iako to svi redom demantuju.
Međutim, koliko god velika sprega srpskih huligana i politike bila, ona je ipak slabija nego '90-ih godina, delom zbog toga što su se vođe navijačkih grupa uglavnom preorijentisale na organizovani kriminal, krijući se iza skandiranja navijačkih, nacionalističkih i desničarskih parola.
Da su stvari postale veoma ozbiljne, pokazuje i to što huliganske bande funkcionišu po sistemu policijske hijerarhije, o čemu svedoči i beogradski šef policije Saša Todorović, zadužen za suzbijanje nasilja na sportskim događanjima, koji kaže da među njima postoje različiti činovi, od zapovednika do stražara i da svako ima svoju ulogu.
Ovu teoriju podupire i Milan Stanić, šef Odseka za javnu bezbednost, koji je izjavio da je takvim navijačima najvažnija samo finansijska dobit, iako oni sami tvrde da ih, navodno, motiviše patrotizam, država ili religija.
Ipak, najveći problem u svemu je to što su sudovi prema njima blagonakloni. Stanić kao primer navodi slučaj jednog navijača Partizana koji je bejzbolskom palicom udario navijača suparničke ekipe u slabine i za to dobio samo godinu dana uslovne kazne.
"Sumnjam da je takva kazna primerena, ili da deluje kao primer drugima", zaključio je Stanić za Gardijan.