Dugim i napornim istraživanjem, po mnogo čemu pionirskom, do ovih podataka došao je publicista iz Loznice Pero Višnjić, koji se prvi prihvatio izrade svojevrsnog registra srpskih manastira.
Time je ispravljen višegodišnji nedostatak jedinstvenog popisa hramova, kojim nisu raspolagale državne ustanove, pa čak ni Srpska pravoslavna crkva. Pored aktivnih manastira, naseljenih monaštvom, prvi put su temeljno popisane i napuštene svetinje, pa čak i manastirišta - ruševine hramova koji su postojali u prošlosti, pišu "Večernje novosti".
Duhovni život, sudeći prema broju verskih objekata, trenutno je najbogatiji u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj, gde postoji čak 39 očuvanih manastira i pet temelja hramova koji su nekada postojali.
Monaški život u Srbiji najbujniji je u Žičkoj eparhiji, gde je pobrojano 36 monaških zajednica, od kojih se najveći deo nalazi u srpskoj Svetoj gori - Ovčarsko-kablarskoj klisuri.
Na severu Crne Gore postoji čak 26 manastira, koji pripadaju Budimljansko-nikšićkoj eparhiji, a toliko bogomolja je i u Šumadijskoj episkopiji.
U jezgru verskog i kulturnog bića srpskog naroda Eparhiji raško-prizrenskoj, nažalost, neuporedivo je duži spisak svetinja koje su nekada postojale. Na Kosovu, Metohiji i u Raškoj oblasti postoje 23 manastira, dok su manastirišta na više od 60 lokacija.
"Dosadašnji popisi manastira Srpske pravoslavne crkve rasuti su u desetinama knjiga i monografija, a jedinstven i kompletan spisak gotovo da nije postojao. Zato sam kao cilj postavio da posetim svaki srpski manastir, da fotografišem i zabeležim osnovne podatke o bogomoljama. Tako je počelo magično putovanje, koje je trajalo sedam godina i tokom kojeg sam prešao gotovo 800.000 kilometara", kaže u razgovoru za "Novosti" Višnjić.
Građu koju je prikupio na terenu, krstareći Srbijom, Bosnom i Hercegovinom i Crnom Gorom u potrazi za svetinjama i tragovima prošlosti Višnjić je pretočio u jedinstvenu monografiju "Sabornik manastira srpskih“.