Drašković je bio pravosnažno osuđen za ubistvo Zvonka Plećića (38) u restoranu „Knez“ 11. septembra 2000. na devet godina zatvora. Kazna mu je smanjena po Zakonu o pomilovanju za četvrtinu, a i zatvorska uprava ga je častila sa mesec dana skraćenja roka zbog dobrog vladanja. Protiv njega se ne vodi više nijedan postupak.
Po izlasku iz pritvora biće u povoljnijoj poziciji nego Luka Bojović, optužen kao poslednji vođa zemunskog klana, koji je u pritvoru u Španiji. U Specijalnom sudu je u toku suđenje Bojoviću za tri ubistva iz 2004. Jedno od tih ubistava je iz oktobra 2004. pri pokušaju atentata na Draškovića kad je ubijen njegov telohranitelj Dejan Živančević.
Motiv za pokušaj ubistva Draškovića, po tvrdnjama Tužilaštva za organizovani kriminal, jeste osveta za ubistvo Željka Ražnatovića Arkana. Zbog istog razloga „zemunci“ su optuženi i za pokušaj ubistva Zorana Nedovića Šoka kada je ubijen njegov telohranitelj Milutin Jovičić.
Na suđenju za ova ubistva Drašković i Nedović poricali su da znaju da li su optuženi pucali na njih, nisu se pridružili krivičnom gonjenju i ne traže odštetu. U beloj knjizi MUP Srbije iz 2001. navedno je da su Nedović i Drašković u „bliskim odnosima“.
Hronologija
- 11. septembar 2000. Drašković s kumom Aleksandrom Golubovićem ubija Zvonka Plećića
- 26. septembar 2010. Drašković je osuđen na 10 godina zatvora i određen mu je pritvor do pravosnažnosti presude. U julu 2011. Apelacioni sud u Beogradu osudio je Draškovića pravosnažno na devet godina
- 24. oktobar 2004. Pokušaj ubistva Draškovića, za šta je optužen klan Luke Bojovića
- 11. mart 2007. Drašković uhapšen na aerodromu u Frankfurtu po poternici iz Italije
- 13. avgust 2007. Drašković pušten je iz pritvora u Italiji
Drašković je bio uhapšen 2007. na aerodromu u Frankfurtu po međunarodnoj poternici i izručen je Italiji, ali je u avgustu pušten iz pritvora, da bi, navodno, bio pozvan kao svedok u istrazi šverca cigareta protiv Mila Đukanovića, Stanka Subotića i Brane Mićunovića.
Svedok pokajnik Đuzepe Leo je Draškovića označio kao „važnu kariku u lancu ilegalne trgovine cigaretama i drogom“ i kao pomiritelja među zavađenim puljskim mafijašima, odbeglim u Crnu Goru, ali su sve te optužbe odbačene. Srpska policija sumnja da je postojao strah crnogorske mafije od mogućeg Draškovićevog svedočenja u Italiji.
Pokajnik Leo optužio je Draškovića i za ubistvo Arkana, za šta su Draškovića javno optuživali i Ražnatovićevi prijatelji, ali i bivši načelnik lozničke policije Vojislav Jekić, koga su ubili nepoznati napadači. Međutim, Drašković se na suđenju za ubistvo Ražnatovića pojavljivao samo kao svedok.
Drašković je bio prijatelj Radomira Markovića, šefa DB iz doba Miloševića, što su obojica potvrdila na suđenju za ubistvo Arkana. Porodica Ražantovića i njegovi prijatelji su tvrdili da je Drašković neposredno pre Arkanove likvidacije bio u kancelariji Markovića u sedištu DB.
Nekadašnji ministar unutrašnjih poslova Dušan Mihajlović u knjizi „Povlenske magle i vidici“ objavio je dokument DB-a u kojem se od vojnog odseka Voždovac traži da oslobodi Draškovića obaveza u vreme NATO bombardovanja 1999. jer je „angažovan na poslovima DB“.
Izvor: Blic