Slikarstvo Jelene Đurić (1978) nastaje na ukrštanju istorijskih uzora slikarstva materije i njenih egzistencijalističkih pretpostavki, a autorka istovremeno revidira ovo iskustvo da bi potom rekreirala sasvim jedinstven opus.
Njenom izložbom u Prodajnoj galeriji ,,Beograd" nastavlja se ciklus predstavljanja opusa autora različitih apstraktnih orjentacija koji se bave oživljavanjem ili kontaminacijom mitova o sublimnom u umetnosti, mestima novih estetika ili radikalno novih etika. Kredo ovog slikarstva zasnivao bi se na izmeštanju granica demarkacije slikarstva apstrakcije i figuracije, predstava o slikarstvu kao mestu nesvesnog i impulsivnog gesta u odnosu na njene racionalističke i konstruktivističke premise ili o slikarstvu kao mediju zarobljenom u poretku izolovane fantazmatske čistote u odnosu na svet okružujuće realnosti. Specifični događaj, zadovoljstvo, unutrašnji nemir, koncentracija ili teskoba mogu poslužiti kao inicijalni okidač ove priče o mestu nesvesnog, o prostoru iščezlog tela ili pre prostoru slikarstva u kome, kako autorka kaže „samo trenutno nema mesta za telo i ono što je definisalo privid i spoljašnju manifestaciju...“
www.galerijabeograd.org