U tzv. novoj kulturi gledanja, koju već odavno živimo, stvarnost je stala u sliku koja zahvaljujući savremenim nosačima ide svuda sa nama s obzirom da nije više fizički uslovljena u prostoru. Ipak, videti nešto znači smestiti ga u celinu, sistem, koji sami menjamo. Kako i na osnovu čega se danas formira sistem u kojem prepoznajemo ono što vidimo?
Radovi iz serije Ogledala daju ili vraćaju slici njenu „fizičku“ dimenziju, zadržavajući pažnju posmatrača i otvarajući prostor da se slika doživi. Video projekcije dobijaju svoje stvarne – fizičke senke na zidovima, u kojim čulna, realistična slika pravi drugu, apstraktnu. Efekti u Nikolićevim radovima nastaju kombinacijom ogledala, dnevnog svetla i umetnikove ruke. Evocirajući pitanja o slici i percepciji danas, Nikolić se kritički odnosi prema aktuelnoj vizuenoj kulturi u kojoj se odnos između slike i svesti o istoj skriva iza ideje da je sve slika.
http://www.kcb.org.rs