Druga knjiga priča Lazara Ristovskog utvrđuje ovog svestranog umetnika kao darovitog pisca koji je obogatio svoj književni postupak i proširio tematski okvir svojih književnih interesovanja.
Događaje iz svakodnevnog života i sudbine "malih ljudi" prate u svakoj priči iznenađujući obrti, a dramatičnost radnje i uverljivost dijaloga ostvaruju se kroz osoben humor i ironiju.
Ispripovedane u trećem licu, sve priče u ovoj zbirci objedinjuje svojevrsno melanholično raspoloženje i razumevanje psihologije njenih junaka, što neke priče svrstava u prave bisere kratke proze u savremenoj srpskoj književnosti.
- Ma o čemu pisali, pisci pišu o ljubavi i o smrti. U novim pričama Lazara Ristovskog ovozemaljska ljubav je surova erotska igra, iza koje se krije strah od konačne samoće. Da bi se taj strah pobedio, neophodna je mašta – kao mašta glumca koji u njujorškom metrou igra Hamleta za bandu siledžija pristiglih u stvarnost sna iz filma Voltera Hila. Ili mašta crne Ofelije koja nagrađuje poljupcima čoveka što glumi kao što Šeherezada priča. Ili mašta starog profesora, Don Žuana – Minhauzena, koji o svojim ljubavnim podvizima priča đacima koji su ga odavno napustili i otišli svojim putevima... - kaže Vladimir Kecmanović.
- Knjiga privlačnog i intrigantnog naslova 'Ulična akademija' potvrđuje najbolje osobine prethodne proze Lazara Ristovskog, posebno njegovih Jednostavnih priča. Ova zbirka nudi provokativne priče iz života običnih ljudi našeg vremena, dobro izabrane i upečatljive likove, neposredan doživljaj, komunikativan izraz i stil. Najčešće prepoznatljivi životni prizori povremeno prelaze u neobične sadržaje na granici alegorijske fantastike, značajne novine u njegovoj novoj prozi. Opisani događaji često su obojeni naglašenom životnom vedrinom i radošću. Posebno su zanimljive priče o našim ljudima u stranim sredinama, u Njujorku, Beču i drugde, koje će svojom slikovitošću, filmskim zapletom i dramskim intenzitetom, kao 'Piroćanac u Njujorku' ili 'Ulična akademija', sigurno naći neposredan i brz put prema čitalačkoj publici - zaključuje Marko Nedić.