Kralj Petar II Karađorđević: 90 godina od rođenja

Za dinastiju Karađorđevića najvažnije je bilo da dobije naslednika prestola, koji će produžiti lozu dinastije, a time, verovalo se, i obezbediti stabilnost države. Zbog toga je rođenje prvog sina Kralja Aleksandra i Kraljice Marije smatran prvorazrednim događajem. Kad je došlo to vreme, kraljica je boravila u letnjoj rezidenciji na Bledu, u Sloveniji, pa su preduzete sve potrebne mere za očekivani porođaj. U poslednjem trenutku Kralju Aleksandru je diskretno skrenuta pažnja da Srbi ne bi nikako prihvatili da se, eventualno, naslednik prestola rodi van Srbije. Kraljica je smesta upućena za Beograd a njeni porođajni bolovi otpočeli su već na putu.

Po dolasku u Beograd, lekarski konzilijum koji je vodio porođaj „potvrdio je“ svojim potpisima da je 6. septembra 1923. godine u 2 časa i 55 minuta, posle ponoći, „rođeno zdravo muško dete“. Prema dvorskom protokolu, porođaju kraljice morali su da prisustvuju i najviši predstavnici Vlade i Skupštine, koji su potpisali protokol da su se „uverili“ da je kraljica 6. septembra rodila muško dete... U zemlji je rođenje prestolonaslednika obeleženo topovskim salvama i veseljem. U Dvor su od naroda stizale čestitke i darovi.

Početak Drugog svetskog rata (1939) stavio je Kraljevinu Jugoslaviju pred tešku odluku: da li da pristupi Trojnom paktu (Nemačka — Italija — Japan) ili da se suprotstavi neuporedivo snažnijem neprijatelju. Odluka kneza Pavla da potpiše ponuđeni ugovor naišla je na žestoke proteste u zemlji, koji su 27. marta 1941. doveli do krize Vlade i vojnog udara. Kralj Petar Drugi proglašen je punoletnim, i odmah preuzeo vlast od Namesništva. Jugoslovenska vojska bila je potpuno nespremna da se odupre invaziji nacističke Nemačke koja je usledila, i Jugoslavija je za jedanaest dana bila okupirana. Kralj Petar II bio je primoran da sa Nikšićkog aerodroma, zajedno sa Vladom, emigrira, prvo u Grčku, a zatim u Egipat. U junu 1941. stigao je u Englesku. Za vreme svog izbeglištva Kralj Petar II je dovršio školovanje u Kembridžu, a potom se pridružio snagama britanskog Kraljevskog ratnog vazduhoplovstva. Uprkos slomu jugoslovenske vojske u zemlji su oformljena dva suparnička pokreta otpora- Četnici i Partizani.

Pod pritiskom Britanaca kralj Petar je pozvao snage pod komandom generala Mihailovića da se stave pod komandu komunističkih odreda Josipa Broza Tita. Godine 1944. Beograd je oslobođen od strane jedinica NOVJ i Crvene Armije. Postavilo se pitanje legitimiteta kraljevske vlasti. Dogovorom „Tito-Šubašić“ i pristankom kralja Petra II rešen je taj problem formiranjem prelazne vlade na čelu sa dr Šubašićem. Ukazom kralja Petra II smenjen je general Mihajilović sa mesta ministra vojske i mornarice i na njegovo mesto postavnjen maršal Josip Broz Tito.

Nakon dugotrajnog pritiska od stranke Britanaca i Amerikanaca da prihvati svršeni čin ili će sve odlučiti i bez njega, Petar je 2. mart 1945. imenovao namesničko veće i preneo sva politička ovlašćenja na njih.

Naredne godine (1945), u novembru, monarhija je ukinuta referendumom, a Jugoslavija se preobrazila i tokom više od četiri decenije ostala jednopartijska država pod vlašću Komunističke partije.

Petar je umro u Denveru 3. novembra 1970. godine.