Na Planeti roka

Bili smo… na “Planeti roka” i tamo je opasno dobro!

Ovogodišnji osmodnevni Internacionalni festival filma i novih medija “Cinema City” u Novom Sadu obuhvatao je 14 selekcija domaće i strane produkcije. Mnogo toga zanimljivog moglo se videti među 135 filmova koje su organizatori izabrali, ali i mnogo toga sasvim besmislenog. Međutim, period od 14. do 21. juna svi, koji su ujedno i filmski i muzički sladokusci, zapamtiće po iscrpnoj programskoj selekciji ”Planet Rock”.

Ova selekcija jedan je od dokaza da Festival ”Cinema City” ima ozbiljne namere da postane filmska kopija muzičkog festivala istog organizatora. Iskreno verujemo u ”kopiju” samo najboljih karakteristika ”Exita”. Jer, film nije zaslužio da ga muzika gleda ”s visine”... Petrovaradinske tvrđave.

Još jedan dokaz da se izboru filmova za ”Planetu roka” vrlo predano pristupilo nalazi se u čistoj matematici: ova programska selekcija je treća po veličini, odmah iza selekcije filmova snimljenih sa budžetom do 10.000 dolara (Up to 10.000 Bucks) i filmske retrospektive po izboru novosadskog filmofila Peđe Protića (Peđina filmska kolekcija).

Ko je sa “Planete roka”?

Svi koji su se našli u ovoj selekciji. Svi koji su u njoj uživali. A i oni koji nisu… Jer, “planete” retko nestaju. Samo se transformišu.

Na planeti po imenu “Rock”, u sazvežđu “Cinema City”, takmičenja nije bilo. Ova selekcija bila je revijalnog karaktera i verovatno je tako i najbolje.

Film kome smo pristupili s najviše skepse, Madonin rediteljski debi “Prljavšina i mudrost” (Filth and Wisdom), pokazao se kao sasvim pristojno ostvarenje. Radi se o zabavnoj londonskoj minijaturi, koju ne pokreće toliko energija rediteljke, koliko zvezde filma – Ukrajinca iz Njujorka, Evgena Gudza, frontmena multietničkog “džipski pank-benda” Gogol Bordello. Svakako ne treba propustiti nastup ovog benda na “Exitu” koji sledi.

Svi koji su na nekom od beogradskih festivala propustili da pogledaju sjajna ostvarenja “24 hour party people”, “Kontrola” (Control) i “Srijetno dete”, tu grešku su mogli da poprave na Festivalu “Cinema City”. Svaki od ova tri film, čak i sa bezbroj mana, značajan je na svoj način.

(old_image)Pored filma “Kontrola”, prikazan je još jedan film posvećen bendu Joy Division. Dokumentarno ostvarenje Granta Džija – izvesna nadogradnja igranog ostvarenja Antona Korbijna – na vrlo angažovan način hronološki razotkriva priču mančesterskog benda i njegovog misterioznog frontmena Iana Kertisa. Fanovima su oba filma “domaći zadatak”!

Iako su spotovi benda "Beastie Boys" zanimljiviji od filma “Awesome; I Fuckin' Shot That!”, koncert u njujorškom Medison Skver Gardenu sniman sa 50 kamera podeljenih fanovima jeste dovoljno “awesome” ostvarenje da se nađe u ovoj selekciji.

Još jedan “koncertni film” je stigao u Grad bioskop. Reditelj Sam Farman snimao je bend Soulwax na njihovim internacionalnim nastupima, prelazeći sve stadijume koje obuhvata jedna svetska turneja – od uzbuđenja, preko haosa, do humora. Film “Part of the Weekend Never Dies” nesumnjivo je zanimljiv fanovima belgijskog elektro-rok dvojca, a i još jedan je dokaz da je većina filmova iz ove selekcije neka vrsta najave nastupa na ovogodišnjem “Exitu” (Soulwax – 11. jul, Dance Arena).

I "Sex Pistols" dolaze na “Exit”, pa je zagrevanjem krenulo već na “Cinema City”-ju. Legendarni reditelj muzičkih spotova, Džulijan Templ, na ovom Festivalu predstavio se sa dva filma. Prvi, koji smo imali prilike da vidimo na domaćoj televiziji, jeste film “Prljavština i bes” (The Filth and the Fury) posvećen najpoznatijem pank bendu svih vremena. Iako je i gorepomenuta Madonina “prljavština” simpatičan film, ova “prljavština” se gleda “pod obavezno”!

Drugi film sjajnog Templa, posvećen je najstarijem muzičkom festivalu o kome sanjaju mnogi koji odlaze na “Exit”. Film “Glastonberi” (Glastonbury), iako predug i na momente haotičan, nesumnjivo je lektira za sve koji na muzičke festivale gledaju kao način života. Čuveni britanski festival za koji se karte, ma kolika im bila cena, prodaju za nekoliko sati, nakon ovog filma, delovaće sasvim drugačije. Kako se menjao jedan festival, tako se menjao i ceo svet. I obratno.

U selekciji “Planet Rock” prikazan je i dokumentarni film Džulijana Šnabela o “live” izvođenju čuvenog Lu Ridovog albuma “Berlin” (Lou Reed's Berlin), zatim dokumentarni film koji potpisuje Nil Jang “CSNY Déjà vu” sa snažnom političkom porukom vezanom za američke invazije na Irak i Avganistan, kao i izuzetno hvaljeni film “Patti Smith: Dream of Life” posvećen filozofiji i umetnosti čuvene rokerke.
(old_image)
Fanovi muzike, ali pre svega poezije Boba Dilana koje smo sreli na Festivalu, izrazili su svoje oduševljenje eksperimentalnim filmom Toda Hejnesa “Nisam tu” (I’m not there). U ovom nesvakidašnjem vizuelnom i muzičkom iskustvu, više talentovanih glumaca portretiše Boba Dilana kroz razne faze njegovog života. Među njima je i najveća “transformatorka” među današnjim glumicama – Kejt Blančet. Kome pesme Boba Dilana ne znače previše, neće ni ovaj film.

Sretnih 13 filmova, među kojima je svako mogao da nađe barem jedan koji mu odgovara – i muzički i filmski. Možda pojedinačno filmovi ne zaslužuju jednake pohvale, ali selekcija “Planet Rock” svakako sazlužuje jednu: It rocks!

Katarina Milovanović